ارتقاء کیفیت زندگی و کاهش پرخاشگری در زندانیان معتاد به مواد مخدر به روش شناختی- رفتاری

مقدمه: ارتقاء کیفیت زندگی افراد معتاد و باز گرداندن آنها به سطح مطلوب روانشناختی از جمله روش های موثر در برنامه توانمد سازی و بازتوانی افراد معتاد می باشد که می تواند اثرات مطلوبی را بدنبال داشته باشد. هدف: پژوهش حاضر با هدف اثر مداخله ای آموزش های شناختی- رفتاری بر ارتقاء کیفیت زندگی و کاهش پرخاشگری در زندانیان معتاد به مواد مخدر انجام شد. روش: این مطالعه از نوع کارآزمایی مداخله ای شاهددار بر روی 30 نفر از معتادان به مواد مخدر انجام شد. جامعه آماری شامل کلیه زندانیان معتاد به مواد مخدر در زندان مرکزی تهران در سال 1392 بودند که پس از پاسخ گویی به مقیاسهای پرخاشگری و کیفیت زندگی، 30 نفر از زندانیانی که نمره آنان در آزمون پرخاشگری بالای نقطه برش (73) و در آزمون کیفیت زندگی پایین تر از حد طبیعی (63) بودند انتخاب شد و بصورت تصادفی ساده، در دو گروه 15 نفری آزمایش و کنترل جای داده شدند. سپس گروه آزمایش به جلسات آموزش شناختی- رفتاری دعوت شدند و پس از اتمام 12 جلسه آموزش که به مدت 4 ماه طول کشید دوباره هر دو گروه پرسشنامه ها را در شرایط یکسان تکمیل و تحویل آزماینده دادند. به منظور تحلیل از نرم افزار spss.ver.18 و آزمون های لوین و کوواریانس چند متغیره استفاده شد. یافته ها: نتایج آزمون لوین نیز نشان داد که گروه های آزمایشی و کنترل قابلیت مقایسه با یکدیگر را دارند. بر این اساس نتایج تحلیل کوواریانس نشان داد که بین گروه آزمایش و کنترل در نمره کل کیفیت زندگی و پرخاشگری و همچنین زیرمقیاس های آن تفاوت معنی داری وجود دارد (0001/۰> p). نتیجه گیری: نتایج تحقیق حاضر از اهمیت آموزش های شناختی- رفتاری بر ارتقاء کیفیت زندگی و کاهش پرخاشگری در زندانیان معتاد به مواد مخدر حمایت می کند.